دلفی هفتم ژاپن که در سال ۲۰۰۰ میلادی انجام گرفت، هفتمین دور از برنامه‌های آینده‌نگاری ژاپن بود که از سال ۱۹۷۰ میلادی هر پنج سال یک‌بار انجام می‌شود. در این دلفی نیز ژاپنی‌ها افق زمانی سی ساله، یعنی تا سال۲۰۳۰، را مورد بررسی قرار دادند و ۱۰۶۵ گزاره مختلف از شانزده حوزۀ علمی فنّاورانه را به قضاوت بیش از چهارهزار متخصص گذاشتند. پیمایش‌پیش‌بینی‌فناوری ژاپن با توجه به در برگرفتن بیش از یک هزار گزاره، در واقع یک فعالیت گسترده و بزرگی است که از توضیح مبانی و اصول علمی تا استفاده عملی از فناوری در همه زمینه‌ها را شامل می‌شود. در این‌پیمایش ژاپنی‌ها سه حوزۀ مستقل جدید شامل «توزیع»، «کسب وکار» و «مدیریت و خدمات» را به کاربردهای فنّاوری افزودند تا درک صحیح‌تری از کاربردهای اجتماعی این فنّاوری‌ها به دست آورند. متخصصان بررسی این حوزه‌ها خبرگان از علوم اجتماعی و فرهنگی بودند و به بررسی نیازهای اجتماعی و اقتصادی آینده به عنوان مبنایی برای تنظیم گزاره‌های پیمایش پرداختند. این برنامه از سوی «صندوق همکاری‌های خاص برای پیشرفت علم و فناوری» مورد حمایت واقع شد. وزارت آموزش، فرهنگ، ورزش، علم و فناوری (مِکست) ژاپن کمیته‌ای را شامل: رئیس، نایب رئیس و شانزده رئیس کمیته‌های فرعی، در نیستپ مسؤول راهبردی و علاوه بر این مؤسسۀ فنّاوری آینده ، چهارده کمیتۀ فرعی در حوزه فنّاوری و سه کمیتۀ فرعی در حوزۀ نیازها نیز فعالیت خود را آغاز کردند. که هر یک با مسؤولیت یکی از اعضای کمیته راهبری هدایت می‌شدند. کمیته‌های فرعی حوزه‌های فناورانه، متخصصان فناورانه از حوزه مربوطه و کمیته‌های فرعی حوزه‌ی نیازها، متخصصان علوم اجتماعی و فرهنگی را شامل می‌شدند. کمیتۀ راهبری، ساختار کلی برنامه همچون برنامۀ پیمایش، نتایج و ملاحظات عملی آن را در تمامی حوزه‌ها مطالعه کرد. علاوه بر این کمیته‌های‌فرعی حوزه‌های فنّاورانه، گزاره‌های پیمایش را تنظیم، مشارکت کنندگان در پیمایش را انتخاب و نتایج پیمایش مربوط به حوزۀ خود را تحلیل نمودند. علاوه بر این کمیته نیازسنجی نیز روندهای ممکن در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی را در طول سی سال آینده شناسایی کردند. پس از تحلیل نتایج، کمیته‌های حوزه‌های فنّاورانه، گزارش‌های مربوط به حوزه‌های خود و کمیته‌های حوزۀ نیازها نیز با خلاصه کردن نتایج از یدگاه نیاز محور، گزارش‌های خود را تدوین کردند. نیستپ به تحلیل همه حوزه‌های بررسی شده در پیمایش پرداخت و کمیته راهبری گزارشی جامع مبتنی بر این تحلیل ارائه کرد. کمیته‌های فرعی حوزه‌های فنّاورانه عبارت بودند از: • اطلاعات و ارتباطات • علوم الکترونیک • علوم زیستی • بهداشت و مراقبت‌های پزشکی • کشاورزی، جنگلداری، ماهیگیری و غذا • دریا شناسی، زمین‌شناسی و فضا • منابع، انرژی و محیط زیست • مواد و فرایندها • ساخت • توزیع • کسب وکار و مدیریت • شهرسازی و ساخت و ساز • حمل و نقل • خدمات کمیته‌های فرعی حوزۀ نیازها نیز عبارت بودند از: • نظام‌های اقتصادی و اجتماعی جدید • جامعه رو به پیری • ایمنی و امنیت در این پیمایش ژاپنی‌ها ساختاری را ابداع کردند که هنگام ارزیابی و انتخاب گزاره‌های پیمایش نه تنها بر قضاوت دانشمندان و مهندسان تمرکز می‌کند بلکه دیدگاه‌های طیف گسترده‌ای از متخصصان علوم اجتماعی و فرهنگی را نیز جمع‌آوری می‌نماید؛ محدوده‌های گسترده‌ای از فنَاوری اطلاعات را درون اجتماع و اقتصاد به عنوان حوزه‌های مستقل پذیرفتند، به ویژه محدوده‌هایی که ژاپن در آن‌ها از نظر رقابت‌پذیری دارای ضعف است ضمن آن‌که در این حوزه‌ها نه تنها فنّاوری‌ها را بررسی کردند بلکه عوامل اجتماعی و اقتصادی بسیار نزدیک و مرتبط با آن فناوری‌ها را نیز به عنوان گزاره‌های پیمایش مورد توجه قرار دادند. پیمایش هفتم ژاپن نیز همچون اسلاف خود با استفاده از روش دلفی انجام شد و پاسخ‌ها از طریق دو دور پرسش‌نامه جمع‌آوری شدند. کمیته‌های فرعی نیازها، نیازهای اجتماعی‌اقتصادی آینده را با توجه به موضوع‌های انعکاس یافته در نام این زیرگروه‌ها بررسی کردند. این موارد تحت عنوان اقلام نیازها به کمیته‌های فرعی فنّاورانه ارسال شدند. کمیته‌های فرعی فنّاورانه نیز با در نظرگرفتن اقلام نیازها، گزاره‌ها را تنظیم نمودند. این کمیته‌ها در ابتدا قلمر پیمایش هر یک از حوزه‌ها را تعیین و جهت‌گیری آینده توسعۀ فناورانه را بررسی کرد و سپس چارچوبی را تهیه کردند که تضمین می‌کرد هیچ گزارۀ مهمی نادیده گرفته نمی‌شود، بدین ترتیب هریک از کمیته‌ها فهرستی از گزاره‌ها را تهیه کردند. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
